Mag de dramaqueen in mij u even iets meedelen?

Pippa Pants - Emma & Mona

Ik ben iemand die probeert om met beide voeten op de grond te blijven staan. Ik probeer altijd eerlijk, doch tactvol, mijn mening te geven. Sommigen durven zelfs al grappend te beweren dat ik wat te veel mannelijke hormonen heb... En mijn glas..., dat is bijna altijd halfvol.
Maar gisteren heb ik liggen bleiten, mannekes! Echt waar! Een vrouw die haar maandstonden heeft, is er niets tegen! Erger nog... ik bén een vrouw die haar maandstonden heeft én die daarbovenop het volgende te verwerken kreeg:


Kei enthousiast was ik! Maar echt: zóó gelukkig!
Mijn eigen stoffencollectie... de droom kwam uit! En die reacties! Zo lief allemaal...!
Allee, die twee voeten op de grond... dat mocht je dus héél even met een korreltje zout nemen. Soit!

Ga je je kind halen van de boerderijklassen... sta je stil in de file en zie je dat er een mailtje is binnengekomen waarop je al even zat te wachten... van de fabrikant. (Tussen haakjes: het is mijn zoon die op dit moment de smartphone bedient!)
Dat de leveringsdatum van mijn stoffen een maand (Ja, inderdaad! Een M-A-A-N-D!!!) was opgeschoven wegens problemen in de productie! Dat wil je dus niet te lezen krijgen, he!

Ik hou me sterk, verbijt mijn tranen en frustraties en luister aandachtig naar de boerderijverhalen van dochterlief. Over kei schattige kippen, stinkende zwijnen (maar wel brave) en heksenprotten (do not ask!). Thuis doe ik nog rustig het nodige uitpakwerk en zet ik alvast een eerste wasmachine op.
Na het avondeten en huiswerk neemt Meneer Kersjes het hier over.
En dan... laat ik ze gaan! De tranen! En bleiten dat ik doe! Mijn oh zo lieflijk gezicht, ahum, verandert in dat van één van de bandleden van Kiss, mijn mascara hangt letterlijk tot aan mijn lippen!
Moet ik nu alles afblazen? Is dit het nu? Is heel mijn campagne en dat jaar loopbaanonderbreking voor niets geweest? De moed is even ver te zoeken.
Een goed stuk chocolade later besluit ik mijn laatste restjes mannelijk hormoon bijeen te rapen. Ik haal eens diep adem en haal terug de realist in mij naar boven...:
Ik kreeg véél positieve reacties. Niet alleen via de sociale media, maar ook van mensen die me een mailtje stuurden of die me even persoonlijk aanspraken. Met mijn stoffen had ik dus ergens iets losgemaakt bij mensen.
Bovendien is het gemis aan tof jongensgerief groot én is de collectie eigenlijk geschikt voor alle seizoenen. Mijn Nijlense vriendinnen (ook ondernemende en pientere madammen met wat te veel mannelijk hormoon (Sorry dames, het is echt als een compliment bedoeld!)) zijn het eens.
Ze geven me nog even een shot onder mijn kont et voilà: la nouvelle Mademoiselle Cerise est arrivée! 


Het is de eerste tegenslag in een lang proces. Daar ga ik mij nu toch niet door laten doen zeker... Ik ga mij toch niet laten kennen en opgeven?
Dus bij deze STEEK ik mijn borst weer vooruit, VEEG ik mijn tranen weg (en verwijder de mascara met make up remover) en DURF u te vertellen, onbeschaamd: "Ze zullen wat later zijn die pareltjes van mij... maar, ik beloof u plechtig... ze zullen het wachten waard zijn!"